سلام به تو و طعم شور انگیز حرفهای شنیدنی ات.

چقدر بی تاب شنیدن صدایت هستم! یادت می آید

پیشتر‌ها گفته بودم 

ازهر چیز می توانم صدایت را بشنوم ، حتی از برگهای

خشک کاج همسایه.

نمی دانی چقدر به شوق می آیم وقتی طنین کلام

مهربانت در دلم

 جوانه می زند و نیلوفرانه در همه وجودم قد می می کشد.

از تو چه پنهان که امروز هوای شعر به سرم زده است

 به همین خاطر

دوست دارم برایت باران شوم. ببارم و در همه

خیابان‌های شهر جاری شوم.

دلم می خواهد غبار از تن میخک‌ها و شب بوها بگیرم و

بر لب‌های همه

آفتابگردآن‌ها لبخند بکارم.....

 تو هم حس می کنی؟ چقدر واژه‌های این نامه بوی

پیراهن یوسف را می دهند!. همین..